เฮาหลี่สิง 蒿里行

ณ ย่านนอกด่านบูรพา อัศวินสง่า
ร่วมทัพกำจัดทรชน
ชุมนุมเหมิงจินเริ่มต้น อุดมการณ์ผู้คน
มาดมุ่งหมายมั่นเสียนหยาง
ทัพร่วมไม่รวมใจจาง โอ้เอ้บาดหมาง
ดังห่านบินแถวตอนตรง
ผลประโยชน์พาคนโลภหลง สิ้นมลายมั่นคง
พันธมิตรกลับมาฆ่ากัน
ไอ้น้อง*ตั้งตัวของมัน เป็นฮ่องเต้พลัน
อ้วนเสี้ยวผู้พี่เห็นที
จำหลักตราหยกอวดดี เป็นจักรพรรดิมี
อำนาจบาตรใหญ่ฝ่ายเหนือ
สงครามลามหลั่งรังเรื้อ ไพร่พลทุกข์เถือ
เสื้อเกราะเกิดหมัดเรือดกิน
ราษฎรหมื่นครัวตายสิ้น พงไพรในดิน
เห็นแต่กระดูกคนขาว
พันลี้ไร้เสียงไก่กราว ยิ่งคิดจิตร้าว
คนร้อยเหลือรอดหนึ่งเดียว

(กาพย์ฉบัง ๑๖ โดย อ.ทองเเถม นาถจำนง)

“”””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
อธิบายเพิ่มเติม (หลี่กว้านเผิง)

*หมายถึง อ้วนสุด (หยวนซู่ 袁术 ชื่อรอง 字 กงลู่ 公路)

คำประพันธ์ตรง
ไอ้น้องตั้งตัวของมัน เป็นฮ่องเต้พลัน
อ้วนเสี้ยวผู้พี่เห็นที
จำหลักตราหยกอวดดี เป็นจักรพรรดิมี
อำนาจบาตรใหญ่ฝ่ายเหนือ

ถอดความได้ว่า
“อ้วนสุดได้ตั้งตนเป็นฮ่องเต้ ฝ่ายอ้วนเสี้ยวผู้พี่เห็นทีจึงนำตราราชลัญจกรหยกตั้งตนเป็นฮ่องเต้(หรือของฮ่องเต้)เเละมีอำนาจเป็นใหญ่ทางภาคเหนือ”

ความจริงเเล้ว คำประพันธ์ภาษาจีนไม่ได้กล่าวถึงอ้วนเสี้ยว โดยวรรคนี้ภาษาจีนระบุเพียงว่า

淮南弟称号，刻玺於北方
“น้อง (ไม่ได้ระบุชื่อ หมายถึงอ้วนสุด) ตั้งตนเป็นฮ่องเต้ที่ห้วนหนำ (淮南ไฮว๋หนาน หรือหวยหนาน) เเละนำราชลัญจกรหยกไปอยู่ทางเหนือ”

ซึ่งตรงนี้ ภาษาจีนจะกล่าวได้ถูกต้อง เพราะอ้วนเสี้ยวผู้พี่ไม่ได้นำตราแผ่นดินหยกไป ผู้ที่ได้ไปคืออ้วนสุดผู้น้อง

ป.ล. บทกวี “เฮาหลี่สิง” นี้ในภาพยนตร์โทรทัศน์เรื่อง สามก๊ก (1994) ก็มีเช่นกัน เเต่ไม่ได้ประพันธ์ด้วยกาพย์ฉบัง ๑๖ เเต่ถอดความและประพันธ์โดย อ.ทองเเถม นาถจำนง เช่นกัน