ราษฎรเป็นสุขทั่วหล้าจึงเป็นสุข

หลี่กว้านเผิง หลี่ • 4 February 2014 • 0 • 4.8k

บทนี้ใช้ประกอบตอนที่เล่าปี่อพยพราษฎรข้ามเเม่น้ำ 民得平安天下安 ราษฎรเป็นสุข ทั่วหล้าจึงเป็นสุข โดย หวางเจี้ยน
水滔滔，路漫漫，
扶老携幼步履艰。
百姓何辜遭离乱，
欲渡长河少行船。
民不弃我我难舍，
瞻前顾后心怆然！
立大业，民为本，
民得平安天下安。
风飒飒，路漫漫，
抚剑昂首问苍天。
古来壮士多苦厄，
鲲鹏何日得高旋？
臣子不能建基业，
老去无颜对祖先！
民相随，志愈坚，
不整乾坤心不甘。
马迟迟，路漫漫，
暮云苍黄雁声寒。
汉武秋风辞意健，
英雄何须叹华年。
得道多助功成就，
愿见先民尽欢颜，
纵相别，挥手去，
仁爱长存天地间.

สายน้ำเรื่อยไหล หนทางยาวไกล
เด็กเล็กคนชรา ประคองพากันไป
ราษฎรมีผิดใด ไยถึงบ้านแตกพลัดพราก
ต้องข้ามน้ำใหญ่ แต่เรือมีน้อย
ราษฎรไม่ทิ้งข้าฯ ข้าจะทิ้งหนีอย่างไร
ห่วงหน้าพะวงหลัง ใจป่วนปั่น
ทำการใหญ่ ราษฎรเป็นฐาน
ทวยราษฎร์เป็นสุข ทั่วหล้าจึงสุขสรรค์
สายลมโบกโบย หนทางยาวไกล
กุมกระบี่แหงนหน้า ถามฟ้าไป
วีรชนอดีตได้ ทุกข์ทนฉะนี้ฤๅ
วันใดหรือ พญาครุฑจะได้บินทะยาน
ข้าฯไม่อาจ ตั้งฐานทำการใหญ่
อับอายไม่กล้า พบหน้าบรรพชน
ราษฎรติดตาม สร้างความปักใจ
สร้างสันติสุขให้โลกไม่ได้ ไม่ยอมเลิกรา
ม้าเหยาะย่าง หนทางยาวไกล
ผีตากผ้าอ้อม ห่านร้องร่อนไปหนาวเย็นมา
ฮั่นบู๊เต้นิราศเมือง ยามสารทกาล
วีรบุรษไยร้าวราน สถานการณ์ที่มา
คุณธรรมย่อมค้ำจุน ให้บรรลุผล
สมปรารถนา ให้ผู้คนเบิกบานทั่วหล้า
แม้จะจากกัน โบกมืออำลา
แต่ความรักเมตตา อยู่คู่ฟ้าสถาพร