ท่านเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า เพื่อใครเล่า
ภักดีใด จะเทียบเท่า ที่ท่านให้
ทุกหยาดเหงื่อ เพื่อแผ่นดิน ด้วยจริงใจ
ฟื้นฟูฮั่น ล้ำเกรียงไกร ดังหมายปอง

องอาจ ผงาดศึก ณ กิสาน
กล้าหาญ ชาญฉลาด ไม่เป็นสอง
เปรื่องปราด ศาสตร์บริหาร การปกครอง
ช่ำชอง พิชัยยุทธ สุดแยบยล

จวบอายุ ผ่านมา ห้าสิบสี่
ชีพริบหรี่ ปณิธาน ยังหมองหม่น
มิสำเร็จ เนิ่นช้า พากังวล
ถึงวายชนม์ คงไม่หลับ สนิทตา

โอ้ สวรรค์ ท่านมิช่วย เราแล้วหรือ
จึงแย่งยื้อ ชีวิตไป ไม่กังขา
ข้าก็หนึ่ง ผู้พิทักษ์ บ้านเมืองมา
ต้องด่วนลา ลับตอนนี้ มิบังควร

โศกหนึ่ง ซึ่งเริ่มกิจ ไม่บรรลุ
โศกสอง เมืองปะทุ ศึกกำสรวล
โศกสาม ขาดเรา ราชเรรวน
โศกสี่ คิดหวน พระเจ้าอา

ฟ้าลิขิต เพียรคิดไว้ ไม่เท่ามนุษย์
จึงเร่งรุด ฝืนสู้ อยู่หนักหนา
แม้เหลือเดียว เปลี่ยวดาย วายชีวา
ยังศรัทธา ค้ำชูชาติ ไม่อาจเลือน

เมื่อขาดท่าน ก็ไม่มี ผู้ใดแล้ว
จะเป็นแก้ว กองทัพ เสมอเหมือน
เมื่อสิ้นท่าน เปรียบปริ่ม สิ้นแสงเดือน
ภัยจะเยือน เมื่อใด ก็ง่ายครัน

น้อมส่งใจ อาลัยท่าน ด้วยความรัก
ขอวิญญาณ ท่านนอนพัก อย่าโศกศัลย์
ขอท่านวาง ความทุกข์ไว้ ชั่วนิรันดร์
เพียงจำวัน ท่านมีสุข ก็เพียงพอ

แต่งโดย หงส์อรุณ (silvio)

หากเป็นเจ้าของบทกลอน ช่วยติดต่อเราจะเป็นพระคุณมากๆครับ 🙂