สิบขันที (อังกฤษ: Ten Attendants; จีน: 十常侍) เป็นตัวละครในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ยุคสามก๊ก กลุ่มขุนนางขันทีในราชสำนักของราชวงศ์ฮั่นจำนวนสิบคน ได้แก่ เทาเจียด, เตียวต๋ง, เตียวเหยียง, ฮองสี, ต๋วนกุย, เหาลำ, เกียนสิด, เห้หุย, ก๊กเสงและเชียกง สิบขันทีเป็นกลุ่มขุนนางกังฉินที่ทะเยอทะยาน มักใหญ่ใฝ่สูง เพ็ดทูลถ้อยคำยุยงต่าง ๆ แก่พระเจ้าเลนเต้จนกลายเป็นขุนนางคนสนิทที่ทรงยกย่องและไว้วางพระทัย ถึงกับทรงยกย่องเตียวเหยียงหนึ่งในสิบขันทีเป็นบิดาบุญธรรม

เหล่าขันทีทั้งสิบมีจิตใจทะเยอทะยาน มักใหญ่ใฝ่สูงฝักใฝ่ในราชสมบัติของพระเจ้าเลนต้ ร่วมกันเข้ายึดครองอำนาจในราชสำนักของพระเจ้าเลนเต้แห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ก่อความวุ่นวายปั่นป่วนไปทั่วราชสำนัก เป็นผลให้ราชวงศ์ฮั่นตะวันออกหมดอำนาจในการปกครองประเทศ ราษฏรได้รับความเดือนร้อนจนเกิดกบฏโจรโพกผ้าเหลืองและกลายเป็นจุดเริ่มต้นของยุคสามก๊กในเวลาต่อมา ภายหลังจากพระเจ้าเลนเต้สวรรคต โฮจิ๋นแม่ทัพใหญ่และเป็นพระเชษฐาของพระนางโฮเฮาซึ่งดำรงตำแหน่งอัครมเหสี คิดแต่งตั้งหองจูเปียนขึ้นเป็นจักรพรรดิและคิดกำจัดเหล่าสิบขันทีทิ้ง อ้วนเสี้ยวเสนอให้เรียกกองกำลังจากหัวเมืองต่าง ๆ เพื่อช่วยปราบสิบขันทีในราชสำนัก แต่ข่าวกลับรั่วไหลทำให้เหล่าสิบขันทีรู้ตัวจึงลวงโฮจิ๋นสังหาร โจโฉและอ้วนเสี้ยวจึงนำกำลังเข้าเข่นฆ่าเหล่าสิบขันทีจนสิ้น