สองนางงามแห่งเมืองกังตั๋ง ก็คือ ไต้เกี้ยว(ต้าเฉียว, Da Qiao, 大喬)และเสียวเกี้ยว(เสี่ยวเฉียว, Xiao Qiao, 小喬) โดยแม่นางไต้เกี้ยวนั้นคือภรรยาของซุนเซ็ก ส่วนแม่นางเสียวเกี้ยวนั้นเป็นภรรยาของจิวยี่ ซึ่งถูกกล่าวถึงในเนื้อหาหลักและสำคัญในช่วงศึกเซ็กเพ็ก โดยขงเบ้งได้นำชื่อของสองนางนี้ ใช้เป็นอุบายหลอกจิวยี่

ขงเบ้งได้นั่งเรือน้อยข้ามแม่น้ำมายังเมืองกังตั๋ง เพื่อที่จะยุซุนกวนเข้าร่วมทำสงครามกับโจโฉ โดยการตัดสินใจว่าจะรบหรือไม่รบอยู่ที่การตัดสินใจของจิวยี่ แม่ทัพใหญ่แห่งเมืองกังตั๋งที่ซุนกวนได้ให้ความไว้วางใจ

ขงเบ้งได้พบกับจิวยี่ครั้งแรก จิวยี่แสร้งหลอกขงเบ้งว่าตนเองนั้นมีท่าทีที่จะยอมแพ้โจโฉ ขงเบ้งจึงใช้อุบายยั่วยุจิวยี่โดยการบอกกับจิวยี่ไปว่า หากต้องการให้โจโฉกลับไป เพียงแต่ใช้ทูตนั่งเรือแล่นใบไปกับคนเพียงสองคนเท่านั้นโจโฉก็จะถอดชุดเกราะวางอาวุธและถอยเรือกลับไปทันที กลับเมืองหลวงอย่างง่ายดายโดยมิต้องเสียอะไรมาก โดยหญิงสองคนนั้นก็ “สองเกี้ยว” แห่งเมืองกังตั๋ง

พอจิวยี่ได้ฟังความของขงเบ้งก็มีแรงโทสะแต่ก็ยังข่มเอาไว้  และขอหลักฐานกับขงเบ้งที่ว่า ทำไมโจโฉถึงต้องการ “สองเกี้ยว” ?

ขงเบ้งเองก่อนที่จะมายังเมืองกังตั๋งก็ได้เตรียมข้อมูลมาเป็นอย่างดี ได้ดัดแปลงโครงของโจสิดบุตรของโจโฉที่เขียนกวีแต่งโคลงประดับไว้ที่ปราสาทนกยูงทองแดง ซึ่งปราสาทนกยูงทองแดงนั้นสร้างขึ้นหลังจากที่โจโฉไปรบกับอ้วนเสี้ยว เพื่อเป็นอนุสรณ์แห่งชัยชนะ โดยนำนกยูงทองแดงที่เก็บได้นั้น นำมาเป็นประดับไว้บนยอดปราสาท ปราสาทนั้นมีชื่อว่า “ปราสาทนกยูงทองแดง”

ซึ่งโครงที่โจสิดแต่งไว้มีความว่า

“ปารัศว์ซ้ายขวา ซึ่งเราทำไว้ชื่อว่าหยกหลงกับกิมฮอง
ข้าจะกอดนางสองเกี้ยวไว้ทั้งซ้ายขวา ให้มีความสุขทุกเวลา มิให้อนาทรเลย”

ซึ่งคำว่า “เกี้ยว” ในโครงนั้นหมายถึง สะพานที่เชื่อมต่อระหว่างปราสาม 2 หลังที่โอบล้อมปราสาทหลังกลางไว้ จึงมิได้หมายความถึงนางไต้เกี้ยวหรือนางเสียวเกี้ยวแห่งเมืองกังตั๋งแต่อย่างใด โดจขงเบ้งเองรู้รสนิยมของโจโฉที่เป็นคนมากในกาม ขงเบ้งจึงได้ดัดแปลงโครงนั้นเพื่อมายั่วยุจิวยี่อย่างได้ผล